Name: Առաջին համբույրն ու դավաճանությունը
Item: Առաջին համբույրն ու դավաճանությունը
Author: Aneta

	Իրական և հետաքրքիր փաստեր	Вторник, 16.12.2025, 05:05
		Главная Регистрация Вход

Приветствую Вас Гость | RSS

Меню сайта

Поиск

ՀԵՏԱՔՐՔԻՐ ՓԱՍՏԵՐ


Ոչ մեր ժամանակների հերոսը՝ Շավարշ Կարապետյան


Չունգա-Չանգան յուրօրինակ կատարմամբ (Video)


Հարցեր, որոնք պետք է հաշվի առնել նախքան ամուսնանալը


Ինքնասպանություն Երևանում


Երկու տարեկան տղան լույս աշխարհ է բերել իր երկվորյակին (լուսանկարներ)


Հարց գինեկոլոգին. «Վիժել եմ 5 շաբաթական ժամկետում: Անցել է արդեն 1 ամիս, ու սկեսուրս ասում է, որ կարելի է էլի հղիանալ, բայց ես վախենում եմ»


Ոտքերի տհաճ հոտից ազատվելու 4 միջոց


Վրաերթ Երևանում. 32-ամյա կինը տեղափոխվել է հիվանդանոց


12 ճշմարիտ փաստեր, որոնց անհնար է հավատալ


Հայ հայտնի բարերարները. photo


35-ամյա բրիտանուհին մինչև կյանքի վերջ կարող է հղի մնալ (Photo, Video)


Կործանող սեր էր


Խարդախություն՝ երիտասարդ ընտանիքի համար բնակարան ձեռք բերելու պատրվակով


“Empyray”-ում Սարգիս Մանուկյանին կփոխարինի Եվա Սուջյանը


2013թ. կարմիր գորգի վրայով անցնող հայտնիների լավագույն սանրվածքները


Պոռնկությամբ զբաղվելուն նպաստելու մեջ մեղադրվող Աստղիկը արդարացվեց


Ֆեյսբուքը վերածվել է օդնոկլասնիկի . . . Մի քանի փաստ


Ինչպես հաղթահարել ամաչկոտությունը. խորհուրդներ


Հայրը կույր որդուն շղթայել է ծառից և թողել է ապրել քարանձավում (photo)


Տղամարդիկ ճաղատանալուց վախենում են ավելի, քան իմպոտենցիայից


Իսկ Դուք գիտեք, թե ինչու "Ալո"?


Սիրո իրական պատմություն, որն ունեցավ ողբալի ավարտ

Главная » » Առաջին համբույրն ու դավաճանությունը

00:12 Առաջին համբույրն ու դավաճանությունը
Նանան շատ գեղեցիկ էր՝ սև, երկար մազերով, մեծ ու գրավիչ աչքերով: Նա ընդամենը 15 տարեկան էր, բայց հասցրել էր գերել շատերի սրտերը, իսկ սիրո խոստովանություններն էլ չէին ուշացել: Նրանցից ոչ մեկը Նանան լուրջ չէր ընդունել, շփվել էր մի քանիսի հետ ուղղակի լավ ժամանակ անցկացնելու համար: Այդ ամառն էլ սովորականի պես` վարդառվառը նշելու համար, նրա ծնողները սար էին գնացել: Այս անգամ սակայն, նրանց հետ էին նաև Նանայի քույրը, քրոջ ամուսինն ու ամուսնու երիտասարդ ընկերները: Ամեն ինչ շատ լավ էր, անմոռանալի օրեր էին անցկացնում: Երեկոյան, երբ ավարտել էին ճաշելը, տղաները հավաքվել էին սեղանի շուրջն ու ուրախ զրուցում էին, ու ամեն մեկն իր արկածներն էր պատմում: Նանայի ուշադրությունը գրավել էր Աբել անունով մի բարձրահասակ տղա: Նա կլիներ մոտ 20 տարեկան ու անչափ գեղեցիկ էր: Նա ուրախ պատմություններ էր պատմում իր կյանքից. դրանք այնքան հետաքրքիր էին, որ Նանան ուղղակի կլանված լսում էր: Նա ուզում էր գոնե մի բառ փոխանակել Աբելի հետ, բայց չգիտեր ինչպես նրա ուշադրությունը գրավել: Այդ մտորումներով էլ տարված էր, երբ հանկարծ լսեց. -Նանա ջան, մի բաժակ ջուր կտա՞ս: Աբելն էր: Կարծես ճակատագրի նվեր լիներ: Նանան անմիջապես վերցրեց բաժակը, ջուր լցրեց ու դողացող ձեռքերով տվեց Աբելին՝ ուղիղ նայելով նրա աչքերի մեջ. դրանք այնքա՜ն գեղեցիկ էին: Աբելը շնորհակալություն հայտնեց ու բաժակը մեկնեց Նանային: -Էլի ես ուզո՞ւմ, – շփոթված հարցրեց Նանան: - Չէ,՛ իսկ ի՞նչ ես անում, արի դու էլ մեզ հետ նստիր, ուրախ զրուցում ենք,- առաջարկեց Աբելը: Նանան բնավորությամբ շատ ազատ էր ու շփվող: Բարդույթներ չուներ և, բնականաբար, մեծ ուրախությամբ համաձայնեց: Հաճելի զրուցակից էր Աբելը, և ընդամենը մի քանի րոպեի ընթացքում նրանք այնքան մտերմացան, որ կարծես թե ամբողջ կյանքում ճանաչել էին իրար: Արդեն մթնում էր, բայց ոչ ոք չէր ուզում տեղից վեր կենալ, և Աբելը` նկատելով դաշտում արածող ձիուն, Նանային առաջարկեց ձի քշել: -Ես երբեք ձի չեմ նստել, կուզենայի փորձել, բայց վախենում եմ,- ասաց Նանան: - Հենց գիտե՞ս` ես շա՞տ եմ քշել, ես էլ եմ առաջին անգամ նստելու: Արի քշենք, ինչ լինի` երկուսիս կլինի,- ծիծաղելով ասաց Աբելն ու Նանայի ձեռքից բռնած գնաց դաշտ: Նանան ամուր կպել էր Աբելից, որ ցած չընկնի: Նրա սիրտը սովորականից արագ էր բաբախում, շատ շփոթված էր, բայց միևնույն ժամանակ նաև համոզված, որ այդ վիճակը իրեն դուր է գալիս: Արդեն մթնել էր, նրանք քայլելով տուն էին գնում, և հանկարծ Աբելը բռնեց Նանայի ձեռքից, ուղիղ նայեց աչքերին և համբուրեց: Դա Նանայի առաջին համբույրն էր: Առաջին համբույրը… քաղցր ու երանավետ: Մի ամբողջ կյանք արժեցող վայրկյանների հմայնք է դա, անմոռանալի, գաղտնածածուկ մի հմայնք, որ թվում է, թե աշխարհն իմացավ, որ բոլորը տեսնում են այտերիդ ու շուրթերիդ վրա դրոշմված համբույրը: Նանան ոչ մի բառ չարտասանեց մինչև տուն հասնելը, բայց ամբողջ գիշեր մտածում էր համբույրի մասին: «Հաստատ սիրահարվում եմ նրան»,- մտածում էր նա: Հաջորդ առավոտյան արդեն տուն վերադարձան: Աբելը Նանայից վերցրեց բջջայինի համարն ու խոստացավ, որ կզանգի: Նրանք շփվում էին հեռախոսով, և Նանայի զգացմունքներն ավելի էին խորանում: Բայց չգիտես ինչու երկու ամիս հետո զանգերը դադարեցին: Ի՞նչ էր պատահել Աբելին, մոռացե՞լ էր արդյոք Նանային, թե՞ մի ուրիշ պատճառ կար: Նանան շատ էր տխրել, ընկերների հետ չէր շփվում: -Հը՞, Նա՛ն, ի՞նչ ա պատահել, ոնց որ հեչ դու չլես, -ասում էին դասընկերները, բայց աղջիկը նրանց ուշադրություն չէր դարձնում, միայն Աբելի մասին էր մտածում: Մի օր սովորականի նման, մի քիչ ցրվելու համար նստեց համակարգչի առաջ ու բացեց одноклассники իր էջը, մեկ гости ուներ, բացեց և քիչ էր մնում ուրախությունից լաց լիներ. Աբելն էր: -Բարև, ինձ էդքան շուտ մոռացա՞ր,- անմիջապես գրեց: Պատասխանը չուշացավ. -Բարև, չէ, չեմ մոռացել, քեզ մոռանալ կլնի՞: -Իսկ ինչու՞ չէիր գրում,- հարցրեց Նանան: -Բայց դու գիտե՞ս, որ ես ամուսնացել եմ, սայթիս նկարները չե՞ս տեսել: Նանան անմիջապես բացեց նկարները. Աբելն էր՝ եկեղեցում ,հարսնացուի հետ. արցունքներն ակամայից հոսեցին աչքերից, օդը չէր բավականեցնում, գժի նման այս ու այն կողմ էր գնում: Շուտով հեռախոսը զանգեց: Անմիջապես վերցրեց: -Ուզում եմ հանդիպենք,-հանգիստ տոնով ասաց Աբելը, կարծես ոչինչ չէր եղել: -Իսկ ես չեմ ուզում,- հազիվ արտասանեց Նանան, հեռախոսը մի կողմ շպրտեց և բերանքսիվայր ընկավ մահճակալին: Աբելը շարունակում էր զանգել, բայց Նանան չէր պատասխանում, թեև շատ էր ուզում: Փորձում էր մոռանալ նրան, փորձում էր մոռանալ իր առաջին համբյուրը, բայց ինքն էլ համոզված չէր, որ կարող է: Կորցրել էր նրան, բախվել մի իրականության, որը լի էր դատարկության, կյանքի անբավարարվածության զգացումով: Ակամայից հիշում էր իր կարդացած գրքերը, դիտած ֆիլմերը, որոնց սյուժեն նման էր իր պատմությանը և փորձում էր նմանվել այդ հերոսներին, նրանց պես ուժ գտնել իր մեջ և ջնջել հիշողությունից նրան: Սիրող մարդը չէր ամուսնանա ուրիշ աղջկա հետ, և եթե նույնիսկ առանց սիրելու էր ամուսնացել, այսպես թե այնպես ուրիշի դժբախտության վրա չէր կարելի սեփական երջանկությունը կառուցել:
1 2 3 4 5 Категория: Հետաքրքիր պատմություններ \| Просмотров: 1299 \| Добавил: Admin \| Рейтинг: 4.2/23

Всего комментариев: 2

Порядок вывода комментариев:

2 Aneta (26.10.2013 15:33)

Lilit jan qez het liovin hamazayn em.Bolor txanern el stor en u anarjan

1 Lilit (25.10.2013 10:52)

Ser?amen mardu che trvac sirel,sirel karoxen miayn ankexc u bari mardik,ser@ haverje linum,ev ete txan etpese varvel na uxaki sirt chuni ,chankacac mard petqe mi ban aneluc araj mtaci ardyoq kuzenar ir het varvein nuyn kerp

Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
[ Регистрация | Вход ]

Սիրված անեկդոտներ


Գժանոցի երեք գժեր որոշում են գիշերը ցանկապատի վրայով փախչել


- Մա՛մ, բոլո՞ր հեքիաթներն են սկսվում "Լինում է, չի լինում" բառերով....


Հիվանդը գալիս է բժշկի մոտ. - Բժիշկ, ես հիշողության կորուստներ եմ ունենում....


- Ապարանցին գնում է խալին լվանալու: Ասում է ,-Ապեր խալին ինչքանով ես լվանում...


- Լոռեցին մորը հարցնում է. ....


- Ապարանցի 2 ընկեր որոշում են գնալ Լենինական, բայց պայմանավորվում են.....


Սերը դա դժվար ճանապարհ է… Դժվար է որովհետև այն քեզ կհասցնի ամպերին կամ կիջեցնի գետնի տակ /Պաուլո Կոելիո


- Պապ, ոչխարները ամուսնանում ե՞ն....


- Կենդանիների արքան հավաքում է բոլոր կենդանիներին և ասում....


Գեներալը գալիս է զորամաս ստուգման(դե պռավերկա էլի )....


- Ապարանցուն հարցնում են. "Առաջին էլեկտրիկը ո՞վ է եղել", ասում է....


- Ապարանցին երեխու հետ նստած հաց է ուտում, մեկ էլ խփում է գտալով երեխու գլխին....


Գինն այն է, ինչ վճարում եք, իսկ արժեքն այն, ինչ ստանում եք:/Ուորրեն Բաֆեթ


- Ապարանցին մի չինացու է տեսնում, հարցնում է...


Ապարանով Սպիտակ գնացող մարշուտկա է անցնում: Էս ապարանցիք կանգնացնում են էտ մարշուտկան, շոֆերին իջեցնում են ....


Մի մարդ գնում է հրապարակ ու սկսում է գոռալ


Վարդանիկին ընկեր Մարգոն ասում է ...


- Հոգեբանության դասախոսը բացատրում է: - Աղջկան ընկճախտից (դեպրեսիա) հանելու լավագույն ձևը...